Skarabej – simbol besmrtnosti

 Skarabej (Scarabeus linnaeus sacer) je sveta buba i amajlija drevnih Egipćana. Prema legendi, skarabej (govnovalj kukac) je izašao iz nosnica Ozirisove glave, sahranjene u Abidosu, objavljujući na taj način njegovo uskrsnuće iz mrtvih u nebeskom svijetu. Lik malenog kukca koji uporno kotrlja svoju kuglicu od izmeta kako u njoj ne bi bilo uništeno sjeme novog života, postao je simbol obnove koji se rađa unutar žive materije, koja je spremna početi novi ciklus postojanja. Drevni Egipćani su ga poistovećivali sa suncem. Bio je simbol za rođenje u duhovnom svijetu i predstavljao je skrivenu snagu sunca. Skarabej je u drevnom Egiptu imao još jedno značenje, bio je simbol mudrosti. Predstavljao je probuđenu skrivenu snagu i mudrost srca. Njegova dva krila simboliraju dva oka, noćno koje vidi u tami i povezano je sa mjesecom i dnevno koje daje život svim bićima, a povezano je sa suncem. Nije slučajno da su u Egiptu pri procesu mumifikacije na mjesto pravog srca stavljali srce od keramike, kamena ili drugog svetog materijala s amuletom skarabeja na gornjoj strani, ili figuricu skarabeja kako bi se u tijelu umrloga nalazio središnji simbol vječnog postojanja, besmrtnosti, pobjede, besmrtnosti, uskrsnuća i ljepote.